Herfstdouche
Toen ik daarnet op het schoolplein mijn zoontje ging
ophalen, leek het alsof de school een wel heel speciale activiteit
georganiseerd had voor de kinderen. Alle kinderen, groot en klein, renden enthousiast
rond met hun beide handen in de lucht en een gelukzalige blik op hun omhoog gekeerde
gezichtjes. De reden? Een perfect georiënteerde windrichting blies de
herfstbladeren van de bomen op het aanpalende perceel mooi richting speelplaats.
Het regende blaadjes en elkeen probeerde die vol enthousiasme te vangen. Het
was een mierennest van hollende kinderen die enthousiast kreten van triomf
slaakten, telkens ze erin slaagden een blaadje uit de lucht te plukken.
Toen de wind wegviel, bleef de meerderheid vol verwachting
naar de lucht staren en ik hoorde verschillende kinderen, ook zij die reeds bij
de ‘groten’ horen, vleiend de wind aanmoedigen om weer te gaan waaien en nog
meer blaadjes tot bij hen te brengen. De kinderen die herbegonnen waren met hun
spel, bleven met één oog de bomen in de gaten houden. De volgende minuten was
ik er getuige van hoe elk eenzaam blaadje dat de strijd met de wind verloor en
naar beneden dwarrelde, door een tiental kinderen achterna gezeten werd tot er
een gelukkige was die het uit de lucht plukte.
Hoewel ik tot dan toe best een fijne dag had, ben ik er
zeker van dat die nog niet hálf zoveel vreugde kende als de kinderen op dat
moment uitstraalden. Laat ons proberen om wat vaker kinderen te observeren en
te proberen de wereld af en toe even door hun ogen te zien, al was het maar een
minuutje elke dag. Niet die gure wind te voelen en erover te mopperen, maar het
spel te zien dat daardoor ontstaat. Niet de modder, maar de plassen die
uitnodigen om erin te springen. Niet het gebrek aan energie door het vroege
duister, maar het spannende van een partijtje kaatsbal bij schemering, waarbij
het invallende duister blijkbaar geen reden is om met de pret te stoppen, maar
juist een extra dimensie toevoegt. Niet te mopperen als je kind plots remt en
je bijna tegen zijn fiets knalt. ‘Daar lag een mooi blaadje, mama’ ís in
herfsttijden immers een perfect valabel excuus. Want bladerdouches zijn nu
eenmaal schaars, dus moeten ze zich wel tevreden stellen met blaadjes die de
grond al geraakt hebben.
*******
Femma publiceerde mijn column op de website: https://www.gerichtopevenwicht.be/nieuws/herfstdouche
