Soms wou ik dat het leven een quiz was. Dan hoorde je plots de quizmaster zeggen ‘Stop de klok’ en kon je even rustig nadenken over die totaal onverwachte vraag over voorlichting die je snotneus je plots stelde. Help, wanneer is die zo groot geworden? Nu sta je gewoon te stuntelen en probeer je je verschrikte gezicht te redden. Je zou de tijd hebben om je even om te draaien -gezicht weer in de plooi- en dan doen we de ‘strenge mama-act’, maar ditmaal iets geloofwaardiger. Als je kind een vraag stelde waardoor je je oliedom voelde, riep je een hulplijn in, hoewel google en wikipedia tegenwoordig ook goede vrienden geworden zijn. Een ‘net gemist’ optie, zou een goede pedagogische reactie -ditmaal zónder gillen- opleveren. Mijn geduld verliezen? Ik? Nooit… Oh, en trouwens, na de eindronde zou ik best wel eens naar huis willen gaan met een paar prijzen in plaats van met een nieuwe lading grijs haar en hoofdpijn.