Gent

Ik ben geboren in Gent en heb er mijn eerste peuterjaren gesleten. Daarna verhuisden we naar een dorp in de nabije omgeving van Gent. Dat Gent nooit ver weg was, heb ik aan mijn moeder te danken die er haar wilde tienerharen kwijtraakte en voor wie Gent altijd een bijzondere plaats innam in haar jeugdherinneringen. Dat mocht je toch wel een beetje letterlijk nemen, want ik herinner me verschillende keren dat we op de Gentse Feesten ex-lieven van haar tegenkwamen...

Ook ik liep een deel van mijn lagere school, mijn middelbaar en mijn verdere studies in Gent. Mijn zoontje zat in een Gentse crèche en ikzelf werk in Gent. Mijn tienertijd is met Gent verweven: het was de stad waar ik voor het eerst uitging, waar ik jaren geleden tijdens de Gentse Feesten Clouseau zag optreden, om daarna al giechelend midden in de nacht een pak friet te verorberen dat beter smaakte dan de beste culinaire maaltijd. Het was de stad waar ik na de examens ging shoppen, de stad waar ik nog steeds met veel plezier de stadsbib leeg lees. Het is ook de stad waar ik ’s avonds al mopperend samen met velen in de file sta.

Het is een stad om fier op te zijn. De stad waar de Gentse Feesten het grootste festival van het land vormen en waar het prachtige Lichtfestival plaatsvindt. Het is de stad die ons de voorlopers van Vlaamse ‘plantrekkerij’ en achterpoortjes leverde. Al ten tijde van Keizer Karel weigerden de Gentenaars belastingen te betalen... en de strop waarmee ze als straf moesten rondlopen... is tot op heden hun grootste trots. Jaarlijks tijdens de openingsstoet van de Gentse Feesten worden de stroppen verbrand voor de poort van het Gravensteen aan het einde van de optocht als teken van de trots en koppigheid van de Gentenaars. Starten met een blaam en eindigen met een trots symbool van de eigenheid van je stad... faut le faire!

Gent is ook de stad die door de fictiereeks Flikken onsterfelijk werd gemaakt. Ik weet het, ik weet het, Flikken is al een tijd voorbij, maar als die hard fan, heeft het me de absurde Pavlovreactie opgeleverd dat ik nog steeds glimlach telkens ik een combi zie... Ook op een mooie januari-avond op het Lichtfestival waar de enorme, kleurrijke lichttunnel in de Belfortstraat iedereen kreten van bewondering liet slaken, was mijn eerste reactie als een groupie die haar favoriete filmster ziet: schat, schat, dit is de Belfortstraat uit Flikken, en... oh ja, wat een mooie lichttunnel...

Dat Lichtfestival was een heel bijzondere ervaring. De schitterende verlichting op de prachtige gebouwen, de illusie van de auto die uit het steegje kwam geracet. Een van mijn favorieten waren echter de kindertekeningen op het Gravensteen. Want Gent is ook leuk voor kinderen. Tijdens de Gentse Feesten maakte zoonlief met veel brio de springkastelen onveilig en ook de theatervoorstellingen voor kinderen kon hij wel smaken.

En zo weet Gent elkeen te bekoren, de shoppende tiener, de kinderen op hun vele attracties, de liefhebber van lekker eten in de vele restaurantjes, de romanticus op het water terwijl hij de Graslei en de Korenlei voorbijvaart, met zijn hoofd in een ver verleden, de volwassenen die van heinde en ver komen om jaarlijks te genieten van de Gentse Feesten. Gent bekoort iedereen. Iedereen? Ja, letterlijk iedereen. Zelfs de duivel heeft zijn woonplaats in Gent gevonden in het Geeraard de Duivelsteen, genoemd naar ridder Gheeraert Vilain. Wat hem in Gent houdt? De overheerlijke Gentse neuzekes natuurlijk!