Dit was een wedstrijd van Azertyfactor. Je vertrok van een van de aangeboden beginzinnen van 6 woorden. Daarmee moest je aan de slag en het moest een stukje van 500 woorden worden. Ik heb een drietal beginzinnen geprobeerd, maar alles liep vast. Uiteindelijk besloot ik met deze een kinderverhaal te schrijven. Ik vind kinderverhalen echter behoorlijk moeilijk om te schrijven. Ik worstel met het evenwicht tussen 'voor kinderen' en 'kinderachtig'. Ik heb twee jaar geleden ook al eens een kinderverhaal geschreven voor een wedstrijd. Ook toen was ik zelf niet echt tevreden met het resultaat. Toch post ik mijn poging hieronder. Feedback is altijd welkom!
Groetjes
Sofie
In mijn boomhut word ik groot
In mijn boomhut word ik groot. Ik blijf hier voor altijd.
Boos mokkend gaat Lotte verzitten. Ze zit hier nu al een hele tijd en mama is
haar nog steeds niet komen zoeken. Ze was wel erg boos deze keer. Maar het was
echt niet haar schuld dat opa’s bril brak. Ze had hem alleen maar even geleend
om mee te spelen.
Lotte gaat voorzichtig rechtop zitten en gluurt over de
balustrade. Door het raam ziet ze papa de verjaardagstaart voor kleine Nel op
tafel zetten. Tranen prikken in haar ogen. Niemand is haar komen halen en nu
eten ze cake zonder haar!
Plots krijgt ze een idee. Ze kruipt naar de geheime
bergplaats die Mats en zij vorige zomer gemaakt hebben. Ze haalt voorzichtig de
walkie-talkie eruit en drukt op de knop.
‘Mats!’ roept ze. ‘Ben je daar?’
Al snel komt het antwoord. ‘Hoi, Lotte!’
‘Mats, kan jij bij mij thuis aanbellen en dan weghollen? Kom
daarna naar de boomhut, maar zorg dat niemand je ziet!’
Gespannen bespiedt Lotte haar moeder door het keukenraam. Ze
kan zien wanneer de bel gaat. Haar moeders hoofd gaat plots de hoogte in. Ze
fronst en veegt haar handen af aan haar schort. Ze verdwijnt in de gang en laat
de tweede schaal cakejes onbewaakt achter. Lotte kruipt voorzichtig naar de tak
boven het openstaande raam. Ze rekt zich uit en … gelukt! Triomfantelijk kruipt
ze met twee cakejes terug naar haar boomhut. Even later verschijnt Mats boven
aan de trapladder.
‘Waar ging dat allemaal om?’ vraagt hij nieuwsgierig.
Grijzend toont Lotte hem de twee cakejes.
‘Mama is boos, dus zit ik hier’ probeert ze te zeggen,
terwijl ze een reuzehap neemt. Mats haalt zijn schouders op. Erg onder de
indruk is hij niet. Zijn moeder is om de haverklap boos op hem.
Als haar cakeje op is, kijkt Lotte spijtig naar de kruimels.
Als zij groot is, koopt ze elke dag cakejes! Had ze maar alvast geld! Plots
veert ze op. Dat is het! Dat ze daar niet eerder aan gedacht heeft. Enthousiast
vertelt ze Mats haar plan. Even later zijn de twee beste vriendjes druk in de
weer. Plots horen ze Lottes moeder roepen. Verbaasd ziet Lotte dat het al
donker is.
Ze steekt haar hoofd boven de balustrade van de boomhut.
‘Je hebt me niet eens
geroepen voor de cake! Ik kon wel doodgegaan zijn van de honger!’ zegt ze
verontwaardigd. Mama grinnikt.
‘Heb je na die
cakejes die je gestolen hebt alweer honger?’
Lotte springt uit de boom.
‘Kijk eens wat we gedaan hebben, mama. Nu kan opa een nieuwe
bril kopen!’
Enthousiast toont ze haar mama het valse geld dat ze gemaakt
hebben.
‘Er zijn ook briefjes bij van elf en twaalf en zo. Veel
handiger zo!’
‘Dat hebben jullie dus gedaan in de boomhut, ‘ lacht mama.
‘Soms lijkt het wel of jullie altijd in die boomhut zitten.’
Lotte haalt haar schouders op.
‘Natuurlijk zit ik veel in mijn boomhut, mama. In mijn
boomhut word ik groot!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten