dinsdag 26 november 2019


Herfstdouche


Toen ik daarnet op het schoolplein mijn zoontje ging ophalen, leek het alsof de school een wel heel speciale activiteit georganiseerd had voor de kinderen. Alle kinderen, groot en klein, renden enthousiast rond met hun beide handen in de lucht en een gelukzalige blik op hun omhoog gekeerde gezichtjes. De reden? Een perfect georiënteerde windrichting blies de herfstbladeren van de bomen op het aanpalende perceel mooi richting speelplaats. Het regende blaadjes en elkeen probeerde die vol enthousiasme te vangen. Het was een mierennest van hollende kinderen die enthousiast kreten van triomf slaakten, telkens ze erin slaagden een blaadje uit de lucht te plukken.

Toen de wind wegviel, bleef de meerderheid vol verwachting naar de lucht staren en ik hoorde verschillende kinderen, ook zij die reeds bij de ‘groten’ horen, vleiend de wind aanmoedigen om weer te gaan waaien en nog meer blaadjes tot bij hen te brengen. De kinderen die herbegonnen waren met hun spel, bleven met één oog de bomen in de gaten houden. De volgende minuten was ik er getuige van hoe elk eenzaam blaadje dat de strijd met de wind verloor en naar beneden dwarrelde, door een tiental kinderen achterna gezeten werd tot er een gelukkige was die het uit de lucht plukte.

Hoewel ik tot dan toe best een fijne dag had, ben ik er zeker van dat die nog niet hálf zoveel vreugde kende als de kinderen op dat moment uitstraalden. Laat ons proberen om wat vaker kinderen te observeren en te proberen de wereld af en toe even door hun ogen te zien, al was het maar een minuutje elke dag. Niet die gure wind te voelen en erover te mopperen, maar het spel te zien dat daardoor ontstaat. Niet de modder, maar de plassen die uitnodigen om erin te springen. Niet het gebrek aan energie door het vroege duister, maar het spannende van een partijtje kaatsbal bij schemering, waarbij het invallende duister blijkbaar geen reden is om met de pret te stoppen, maar juist een extra dimensie toevoegt. Niet te mopperen als je kind plots remt en je bijna tegen zijn fiets knalt. ‘Daar lag een mooi blaadje, mama’ ís in herfsttijden immers een perfect valabel excuus. Want bladerdouches zijn nu eenmaal schaars, dus moeten ze zich wel tevreden stellen met blaadjes die de grond al geraakt hebben.



*******

Femma publiceerde mijn column op de website: https://www.gerichtopevenwicht.be/nieuws/herfstdouche

Geen opmerkingen:

Een reactie posten