Ik las net 

'Zelfzorg tijdens de feestdagen' met onderstaande tekst op Femma.be en bedacht me:

Oeps, schuldig op heel veel fronten... Nu begrijp ik waarom het huilen me soms nader stond dan het lachen de afgelopen weken. Het voelt inderdaad soms meer alsof je een marathon loopt richting die kerstboom, zodat je uitgeput en afgemat aan de finish arriveert. En als ik erover nadenk is dat afgemat beeld ver verwijderd van dat droombeeld van de vrouw in cocktailjurk die alle (kerst)ballen perfect in de lucht houdt... Dankjewel om me met jullie tekst nog eens te herinneren aan een aantal dingen die ik eigenlijk wel weet, maar die ik blijkbaar toch weer even vergeten was...

Zelfzorg tijdens de feestdagen

De eindejaarsfeesten en de kerstvakantie zijn een periode van gezellig samenzijn. Toch ervaren heel wat vrouwen stress door de vele verplichtingen die de laatste dagen van het jaar met zich meebrengen. Met deze tips houd je het ook voor jezelf aangenaam tijdens de meest magische tijd van het jaar. 

Laat perfectionisme varen  

Mooie kerstkaartjes, originele cadeautjes, een prachtig feestdiner, een schitterende feesttafel en een extravagante cocktailjurk. Allemaal zijn het ongeschreven regels die bij de eindejaarsfeesten horen. De kerstvakantie staat bol van sociale verplichtingen. Reken daarbij nog eens dat eventuele kinderen twee weken thuis zijn, en je begrijpt al snel waarom vrouwen de kerstvakantie vaak als een stresserende periode ervaren. Het is onmogelijk om op alle fronten te scoren. Laat dus je perfectionisme varen en kies waarop je je wil focussen. Laat je daarbij leiden door wat jij nu eigenlijk fijn vindt. Kook je graag, maar vind je het allesbehalve leuk om aan de kassa te gaan aanschuiven voor een leuk cadeautje? Opteer dan voor een online cadeaubon, of kies voor een cadeauvrije eindejaarsperiode deze keer.  

Wil je graag meer tips om je perfectionisme de kop in te drukken? Dan is ‘De moed van imperfectie’ van Brené Brown het geknipte boek voor jou. Je vindt het bij Standaard Boekhandel en op bol.com.

Als het geen ja is, dan is het een nee  

Tijdens de kerstvakantie wordt je agenda vaak gehypothekeerd door afspraken en feestjes. Besef dat je niet op elke uitnodiging ‘ja’ moet zeggen. Wanneer je twijfelt over of je al dan niet ergens naartoe zou gaan, weet je vaak al bij jezelf dat je eigenlijk liever nee zou zeggen. Doe dat dan ook. Want als je antwoord geen volmondige ja is, dan is het eigenlijk een nee.  

Neem tijd voor jezelf 

Makkelijker gezegd dan gedaan. Toch is het belangrijk om in de drukke kerstvakantie een prioriteit te maken van eigen tijd. Sta desnoods ’s ochtends een kwartiertje vroeger op om lang in bad te weken, of vraag je partner dat die even de kinderen opvangt, zodat jij ongestoord even kan gaan wandelen. Die momenten maken een immens verschil en zorgen ervoor dat je niet overprikkeld raakt. Zo verlopen de eindejaarsdagen zowel voor jou als voor je omgeving veel fijner. 

Maak van slaap een prioriteit  

‘Ik ga naar huis, want ik wil gaan slapen’, is misschien niet de meest sexy uitspraak. Toch is het belangrijk om tijdens de donkere winterdagen voldoende aandacht te besteden aan een goede nachtrust. Zorg voor minstens acht uur slaap per nacht. Als je daarvoor vroeger naar huis moet, zeg dat dan ook eerlijk tegen je vrienden en familie. Ontvang je thuis gasten, en moet je de dag nadien vroeg opstaan, maak dan duidelijke afspraken met je gasten en zeg hen op voorhand dat je graag op een bepaald tijdstip wil afronden. Dat zullen ze zeker begrijpen. 

Houd een dagboek bij  

Houd een dagboek bij tijdens deze drukke dagen. Schrijf daarin welke personen of dingen je energie hebben gegeven, en welke je energie hebben gekost. Noteer dagelijks, en maak aan het einde van de kerstvakantie een balans op. Maak twee kolommen. Eentje voor personen en dingen die jou energie hebben gegeven, en een tweede voor personen en zaken die jou energie hebben gekost. Herevalueer aan de hand daarvan relaties. Moet je echt afspreken met die ‘vriendin’ die eigenlijk niet prettig in de omgang is? Krijg je niet meer energie van een boek lezen? Neem ook je kerstroutines onder de loep. Vind je het eigenlijk wel leuk om dagen in de potten te roeren voor een perfect kerstdiner? Nee? Pak het dan anders aan, en communiceer dat naar je omgeving. De eindejaarsfeesten moeten ook voor jou een cadeau blijven.  

 

Sweethearts: Verliefd op de bevrijder

Dirk Musschoot

 

Op dinsdag 30 november ging ik naar de lezing van Dirk Musschoot over de jonge vrouwen die na de bevrijding verliefd werden op een Tommy. In mijn leesclub hadden we een paar weken eerder als smaakmaker al een hoofdstuk uit het gelijknamige boek gelezen en dat verhaal was bij mij blijven hangen. Ook de poster van de jonge vrouw en de Britse soldaat maakte me nieuwsgierig. Wat ‘bezielde’ jonge vrouwen in de tijd voor skype, zoom en appjes om have en goed achter te laten en de liefde te volgen naar een ander land, terwijl velen nog nooit ver van hun kerktoren geweest waren?

Musschoot, eindredacteur bij De Gentenaar en afkomstig uit Gent, schrijft boeken voor volwassenen en kinderen. Hij is de auteur van oa ‘Toen geluk nog heel gewoon was’ en schreef bij de verhuizing van de Gentse bib ‘Van Ottogracht tot Krook’ over de geschiedenis van de bib.

Musschoot kan zijn publiek boeien en zorgt geregeld voor een lach in de zaal als hij vertelt. Ook zijn boeken lezen vlot. Deze liefdesverhalen over Brits-Belgische bevrijdingskoppels zijn ontstaan uit zijn liefde voor Groot-Brittannië. De aanzet voor dit boek werd reeds gegeven in 1998. Musschoot bezocht toen het Noord-Engelse Morpeth waar hij in een antiquariaat ontdekte dat de eigenaar een Vlaams moeder had die de liefde gevolgd was naar Noord-Engeland na de Tweede Wereldoorlog.

De verhalen worden telkens verteld vanuit het oogpunt van de Vlaamse meisjes. Door het gemiddelde leeftijdsverschil van 7 jaar zijn het tijdens Musschoots zoektocht vaak weduwes die hij aantreft.

De verhalen kennen elk hun eigen bijzonderheden, waarbij sommige zaken steeds terugkomen en andere eigen zijn aan een specifiek verhaal. Musschoot geniet duidelijk als hij hierover vertelt. Hij geniet nog na en herinnert zich welke dames hem in plat Gents welkom heetten, in Vlaams uit Deinze, Grimbergen of de Vlaamse Ardennen, maar dan wel Vlaams dat vijftig jaar stilgestaan heeft, of juist in het Engels. Engels omdat 75 jaar na dato het Vlaams in die mate roestig is dat de vrouw voor een journalist liever Engels praat dan Vlaams.

Vaak wordt een dorp snel bevrijd in 1944 en trekken de Tommies dan weer door naar de volgende bestemming. Maar als ze een jaar later in Duitsland gestationeerd zijn en verlof hebben, trekken ze weer naar het Vlaamse platteland, terug naar de plaatselijke schones die ze daar in ’44 ontmoet hebben. Menig Vlaams meisje maakt zoveel indruk op een Britse soldaat dat verscheidenen onder hen vele malen vanuit Duitsland heksentoeren uithalen om op een weekend over en weer te geraken naar Vlaamse dorpjes. Ouders zijn vaak oorspronkelijk gecharmeerd, tot de relatie serieus wordt en hun dochter overweegt om bij het afzwaaien van de soldaat haar geliefde te volgen naar Groot-Brittannië. Dochters vertrekken alleen of met slechts een van beide ouders wegens geldgebrek, en komen veelal alleen terug op jaarlijks verlof omdat de reis te duur is om met het gezin naar België af te zakken.

Sommige verhalen kennen geen happy end. Er zijn ouders die nooit helemaal vrede kennen met de anglicaanse trouw van hun dochter, moeders die eenzaam achterblijven omdat alle drie hun dochters met een Tommy trouwen en naar verre oorden vertrekken. Maar ook vrouwen die zeer jong weduwe worden en dan maar met hun gezin terugkeren naar België, omdat er hen niets meer bindt daar. Of meisjes die zwanger, maar zonder Tommy eindigen, omdat de soldaat minder trouw blijkt dan gedacht.

Via deze persoonlijke verhalen leren we ook weinig belichte stukjes kennen uit de geschiedenis. Zo zijn vele van deze sweethearts afkomstig uit het Gentse omwille van het militair vliegveld dat toen in Sint-Denijs-Westrem gelegen was, zodat Britse militairen in hun vrije tijd in de Gentse omgeving rondhingen.

Een heel interessant gegeven vond ik de Vlaamse krantenknipsels uit die periode waarin integrale preken afgedrukt staan die klagen over de losse zeden van de jeugd of waarin oproepen verschijnen die bij de meisjes pleiten om ook de Vlaamse jongens een oog waardig te keuren. In Engelse berichtgeving wordt dan weer gewaarschuwd voor de soa’s die ontstaan door dit al te enthousiaste vieren dat de oorlog ten einde is. Er komen zelfs ontspanningscentra in verschillende Belgische hotels, speciaal ingericht door Groot-Brittannië om hun soldaten tijdens het verlof gecontroleerde ontspanning te bieden zonder te veel plaatselijke verlokkingen.

Kortom, zowel deze lezing, als dit boek, bevatten aan de hand van deze veelheid aan liefdesverhalen, vertedering en humor, maar ook een waardevol document over een deel van de geschiedenis. Dit met vele getuigenissen van mensen die de oorlog meemaakten, en daarna een heel specifiek nieuw avontuur tegemoet gingen.