Ik nam de afgelopen maand deel aan een fijne leesclub met dit boek. Hieronder lees je wat ik van het boek vond.
Een leven in de natuur
In Ga als een rivier van Shelley Read zet een
spontane ontmoeting tussen de zeventienjarige Victoria en een vreemdeling een
reeks gebeurtenissen in gang die het meisje nooit had kunnen voorzien. In het
kleinburgerlijke dorpje leidt dit eind jaren ’40 van de vorige eeuw tot onverdraagzaamheid
en haat. Victoria moet de woeste natuur in vluchten en versneld volwassen
worden.
Aan dit debuut is zorg besteed. De kaft heeft uitvouwbare
voor- en achterflappen met een poëtisch citaat erop uit het boek. De
zorgvuldige vertaling gebeurde door Mieke Trouw-Luyckx. Ook de gedegen
eindredactie zonder tikfouten valt positief op.
Het gevoelige verhaal wordt verteld in een prachtige, vaak
poëtische taal vol mooie beelden. Zo treffen we beschrijvingen aan als:
‘een halfverharde oprit die zo lang was als de huilkreet
van een wolf’
of:
‘Hij was een ijspegel die langzaam smolt, en ik een
geduldig riviertje.’
Ook de levenswijsheden die Victoria opdoet, worden prachtig
verwoord:
‘We kunnen de momenten die ons maken tot wie we zijn niet
kiezen alsof het de rijpste, mooiste perziken aan de tak zijn. In de eindeloze
struikeling naar onszelf oogsten we de vruchten die het leven ons aanbiedt.’
Minder geslaagd is het oproepen van spanning via kleine hints
naar de toekomst die een paar keer voorkomen. Persoonlijk laat ik me liever
meenemen door het verhaal om dan ten gepasten tijde te merken wat er zal
gebeuren. Hier weet je te snel dat er iets zwaar fout zal lopen.
Het verhaal wordt chronologisch verteld en nagenoeg het
volledige boek beleven we alles vanuit Victoria’s perspectief. Haar karakter
wordt uitgediept en we leren haar gedachten en gevoelens goed kennen. Ook de
persoonlijke liefde van de auteur voor de wilde natuur klinkt heel duidelijk
door in het boek. Read slaagt erin om die eerbied voor en het leven middenin
die natuur tot een heel belangrijk element te maken. Zo verwordt de natuur die Victoria
omgeeft en in het bijzonder haar perzikboomgaard en de wild stromende rivier
die alles irrigeert, een zeer belangrijk nevenpersonage. Regelmatig put
Victoria er kracht of troost uit of vraagt ze het land haar te zegenen.
Hoewel het verteltempo rustig en kalm is, past dit ook bij
Victoria’s leven te midden van de natuur en stoort het niet. Het boek is
voldoende uitgebalanceerd en weet op een tedere manier een leven en de gevolgen
van keuzes te schetsen. Dat maakt Ga als een rivier tot een boek dat
bijblijft.
Deze recensie verscheen eerst op Hebban.
