Mijn redactionele recensie van dit kleurrijke en spannende boek staat vanaf nu op #hebban
Spanning, manipulatie en wraak in een
kleurrijke setting
‘Onrust’ betekent
het Nigeriaanse woord ‘Wahala’. De term dekt absoluut de lading in de
gelijknamige debuutroman van de Brits-Nigeriaanse Nikki May. Carolien Metaal
verzorgde de Nederlandse vertaling ervan voor uitgeverij Ambo/Anthos.
Ronke, Boo
en Simi zijn drie Brits-Nigeriaanse dertigers. Ze zijn hechte vriendinnen die
elk hun eigen problemen hebben. Simi en Boo hebben altijd wel wat aan te merken
op Ronkes Nigeriaanse vriendjes, hoewel Ronke in haar huidige vriend Kayode de
ware denkt te hebben gevonden. Boo heeft in de ogen van de andere vrouwen een
droomgezin met liefhebbende man en dochtertje, maar zelf voelt ze zich
opgesloten in deze rol van moeder en echtgenote. Simi is zeer succesvol
professioneel, maar privé verschillen zij en haar man van mening over het al
dan niet beginnen aan een gezin. Deze problemen zijn beheersbaar en de
vriendschap is sterk genoeg… tot Isobel het vriendinnengroepje vervoegt. En zij
betekent ‘wahala’: onrust, problemen. Zoals May aangeeft…
‘Je kon op
haar rekenen de spanning te breken. Het tegenovergestelde van Isobel, op wie je
kon rekenen die te laten oplopen.’
Het verhaal
begint met een dramatisch incident waarna het boek vier maanden teruggaat in de
tijd. De voorvallen die tot het drama leiden, worden vervolgens gevolgd door
een epiloog negen maanden later. De schrijfster toont de gebeurtenissen
afwisselend vanuit het perspectief van de drie vrouwen. Rake observaties leggen
de karakters van de vriendinnen bloot.
‘Het bleek
dat Simi erg goed was in doen alsof.’
of
‘Ze ging
voor boos doch sexy’ als reactie op een vriendje dat een afspraak mist, zijn
maar enkele van de veelzeggende beschrijvingen.
Een van de
grote verdiensten van het boek is de vlijmscherpe humor waarmee de auteur alles
observeert.
‘Typisch pa
(…) Hij was gespecialiseerd in autoritair ouderschap met chantage als bijvak’
of
‘Iso
snauwde. Boo smaalde. Ronke sipte. Het zei wel iets als een zesjarige de meest
volwassen aanwezige persoon was geweest.’
May bouwt de
spanning en manipulatie mooi op richting een onvermijdelijke uitbarsting. De
verschillende elementen die hierin als katalysator dienen, zorgen voor een
dreigende onderstroom. Daarnaast verwerkt de auteur nog verschillende andere
thema’s in haar verhaal. Het al dan niet hebben van een kinderwens en de
spanning die dit kan veroorzaken tussen een koppel, de worsteling met een
dubbele nationaliteit en de omgang met paniekaanvallen zijn maar enkele van die
thema’s. Goed uitgewerkte, geloofwaardige personages dragen het verhaal,
terwijl sterke dialogen en rake humor het geheel nog extra kruiden. Eindigen
doet Nikki May met de recepten van een aantal gerechten die in het boek
voorkomen. Een roman vol intriges, wraak en couleur locale om duimen en vingers
van af te likken.
