Opdracht - Luister  naar muziek die je raakt, schrijf steekwoorden, gebruik er daarvan drie, schrijf 15 min ononderbroken en associeer vrij: wat doet de muziek met je, met je gemoed, raakt de muziek je?

Opdracht

*vrije associatie gebaseerd op 'Is dit nu later?', Stef Bos*

De pijn voorbij...

De tekst kabbelt over me heen. Trekt aan de gewonde zenuwuiteinden, zo rauw en bloot. Niks helpt, niks helpt. Weemoed. Pijn. Of toch... zijn stem: rustig, kalmerend. Zachte balsem voor een gewonde ziel, zalf op kurkdroge huid, water voor een dorstige woestijn. Chaos in mijn hoofd, prikkeldraad rond mijn hart. Ik speel verstoppertje voor iedereen. Dan, zijn stem die me terug leidt. Toch aarzeling. De pijn zit zo diep. Het besef: dit is het, dit is: nu. Het is al 'later' en meer is er niet. Of toch? Ik weet het niet. Alles doet zo'n pijn. Denken maakt me bang, donker maakt me bang. Hoe weet hij dat? Hoe doet hij dat? Helpt het zingen hem? Hoe gaat hij om met die weemoed? Met dat besef? Hoe vindt hij troost ondanks dat besef?
Een stem als een warm knetterend haardvuur, warm badwater over mijn verdrietige huid, spanning die langzaam afneemt. Besef. Aanvaarding. Ik focus nu op de schoonheid ervan, niet op het verdriet. Op de rust, de kracht in zijn stem. Ja, ik hoor de pijn nog, maar ik hoor nu ook de schoonheid erachter: de kracht van de woorden, de energie van de sax. Boosheid in het slagwerk, nieuwe energie en we staan weer op. We gaan weer door. Deze man zong dit, maar hij zong ook 'ik hou van de radio...'. Er is meer dan pijn. Ik laat me leiden door zijn stem, concentreer me op die balsem. Ik voel mijn huid de muziek gulzig opdrinken. Wie zei ook alweer: Without music, life would be a mistake. Muziek als licht aan het eind van de tunnel. Muziek als heler. Ik moet weer verder. Ik kan dit, nu wel. Als hij het kan, moet ik het op zijn minst proberen.