Voor wie een gevoelig en muzikaal boek voor 13-15-jarigen zoekt, kan dit een leuke aanrader zijn.
Een swingend
boek
Bij Joe Mellow van Cees van
den Berg begint de pret al voor je begint met lezen. Op de groene kaft
staat met enkele trefzekere halen een saxofonist afgebeeld. De letters van de
titel vormen mee zijn sax, armen en benen. Tijdens het lezen zal de lezer merken
dat Joe er inderdaad zo uitziet, van zijn pet en ringbaard met geitensik tot
aan zijn witte schoenen met zwarte neuzen. Fijn als een omslag klopt.
Achteraan is het drumstel getekend waarop beginnend tiener
Orlando drumt, want muziek is zijn lieve leven. Als zijn vader in coma belandt,
bedenkt Orlando dé manier om hem uit zijn coma te doen ontwaken. Hij zal zijn
vaders grote idool, jazzlegende Joe Mellow naar Nederland halen en live aan het
ziekbed van zijn vader laten spelen. Alleen blijkt Joe helemaal geen aangename man
te zijn.
Auteur Cees van den Berg is zelf muzikant en dat voel je in
dit boek overal. Het gezin van Orlando is gepassioneerd door muziek en dat
verbeeldt de auteur niet alleen in een aantal scènes, maar ook in zijn
taalgebruik. Zo beschrijft hij hun persoonlijkheid aan de hand van hun
favoriete muziek. Ook elders wordt heel vaak de link naar muziek gelegd.
‘Ik pak mijn moeders hand vast en voel via de slagader
licht het kloppen van haar hart. Het klopt te snel. Rond de 110 volgens mij.
Danstempo, maar ik denk niet dat mijn moeder nu een dansje wil maken.’
Het boek is geschreven voor 13- tot 15-jarigen. Dat lijkt te
kloppen met de gevoelswereld van Orlando: zijn beginnende interesse in meisjes,
zijn zoeken naar die eerste zelfstandigheid en naar zijn identiteit. Ook het
andere hoofdpersonage, Joe wordt geloofwaardig neergezet. De auteur neemt de tijd
om het karakter van Joe uit te diepen. Een groot deel van het boek komt die man
hoogst antipathiek over. Het gevoel het beste al achter je te hebben, je
afgeschreven te voelen en het afglijden dat dit met zich mee kan brengen, is
een gevoel dat volwassenen beter zullen kunnen plaatsen dan tieners en vraagt
mogelijks een maturiteit of levenservaring die niet evident is voor jongeren.
Orlando’s angsten zullen hen dan weer wel vertrouwd voorkomen.
De auteur gebruikt een vlotte stijl met korte hoofdstukken,
waardoor het boek heel makkelijk leest. Vergis je echter niet: er komen wel
degelijk serieuze thema’s voorbij. Sociale angststoornis, pest- en
meeloopgedrag, … Reeds vroeg in het boek wordt op een eenvoudige manier een
beeld geschetst van hoe een paniekaanval kan aanvoelen. Dit maakt het voor
jongeren die hier geen ervaring mee hebben mogelijks eenvoudiger om zich hierin
in te leven.
Ondanks de soms wat zwaardere thema’s zit er ook humor in
het boek. Daarnaast is het een plezier om de liefde voor muziek van de pagina’s
af te zien spatten. Een leuke uitsmijter is de QR-code waarmee je de liedjes
uit het boek via Spotify kan beluisteren.
Met dank aan Hebban en uitgeverij Lemniscaat voor het
recensie-exemplaar. Deze recensie verscheen eerder op Hebban.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten